Di tengah-tengah latar belakang keadaan politik yang semakin tidak stabil di Indonesia, termasuk konflik antara berhaluan kiri (seperti PKI dan Lekra) dan sayap kanan seperti tentera, pada tahun 1962 Resobowo meninggalkan negara untuk ke China. Rampasan kuasa G30S gagal pada 1965, yang telah dikaitkan dengan pihak Komunis dan diikuti dengan pembersihan anti-komunis, kiri artis tidak mampu pulang ke Indonesia. Beliau tinggal di China sehingga 1962, sebelum berpindah ke Jerman Timur dan akhirnya Amsterdam, Belanda.[2]

Semasa lebih tiga puluh tahunnhidup dalam buangan, Resobowo menulis secara meluas. Beliau telah menerbitkan sebuah novel grafik dalam dua jilid, bertajuk Cut Nyak Dhien, mengenai pahlawan Aceh. Beliau juga telah menulis autobiografi, Riwayat Hidupku, serta buku-buku seperti Bercermin Di Muka Kaca dan Karmiatun. [2] Beliau tidak pernah meninggalkan kecenderungan berhaluan kiri beliau, menulis dalam buku 1994 beliau Seniman, Seni, dan Masyarakat (tajuk diambil dari esei 1947 oleh Sudjojono) bahawa politik dan seni tidak dapat dipisahkan, dan bahawa artis hanya benar-benar boleh menjadi masyarakat mereka melalui Marxisme. [1] Beliau juga kekal aktif dalam politik, yang mengambil bahagian dalam mogok lapar pada tahun 1992 terhadap hukuman mati terancam Ruslan Wijayasastra dan bekas anggota PKI yang lain.[2]

Resobowo hanya mampu kembali ke Indonesia pada 1998, ketika beliau melawat negara ini dan bertemu ramai artis. Beliau kembali ke Belanda dan meninggal dunia di Amsterdam pada 5 Januari 1999, meninggalkan dua orang anak dan bekas isteri.[2]